پیش‌بینی افسردگی بر اساس مؤلفه‌های کمال‌گرایی: نقش میانجی خود انتقادی

هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش مستقیم مؤلفه‌های کمال‌گرایی با افسردگی و همچنین نقش غیرمستقیم این مؤلفه‌ها با میانجی‌گری خود انتقادی با افسردگی بود. به این منظور تعداد 200 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب و به ابزارهای تحقیق شامل مقیاس کمال‌گرایی، مقیاس خود انتقادی و پرسشنامه افسردگی بک پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین مؤلفه‌های کمال‌گرایی با خود انتقادی و افسردگی رابطه معنی‌داری وجود دارد. علاوه بر آن رابطه خود انتقادی با افسردگی نیز معنی‌دار بود. نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که ضرایب بتای مربوط به مسیر کمال‌گرایی دیگر مدار به افسردگی و مسیر کمال‌گرایی جامعه مدار به خود انتقادی معنی‌دار نیست؛ اما ضرایب سایر مسیرها معنی‌دار بود. شاخص‌های برازش مدل نیز حاکی از برازش خوب مدل با داده‌ها بود. درمجموع نتایج نشان داد که 59 درصد از واریانس متغیر افسردگی توسط مؤلفه‌های کمال‌گرایی و خود انتقادی و 33 درصد از واریانس متغیر خود انتقادی توسط مؤلفه‌های کمال‌گرایی خودمدار و دیگر مدار تبیین شد. درمجموع با توجه به اطلاعات حاصله نتیجه گرفته می‌شود که از طریق اصلاح خود انتقادی و مؤلفه‌های کمال‌گرایی به میزان زیادی می‌توان افسردگی آزمودنی‌های را کنترل کرد.